Fakat şimdi içinde yaşadığımız çağda ne Afganistan topraklarında ne de dünyanın başka bir yerinde çocukların ileride "anı" olarak hatırlayacakları bir ayrıcalıkları yok galiba. Çoğu zaman bizim oyunlarımızdaki asıl keyfin ve onları "anı" yapan şeyin, oyun malzemelerine emek vermemiz olduğunu düşünürüm. Hazırda hiçbir şeyin olmadığı günler... Bir iki saatlik keyifler, eğlenceler için saatlerce süren hazırlıklar... Bunun ne denli önemli olduğunu elbette ancak şimdi anlıyorum. Belki bugünün çocukları daha bilgililer ama maalesef "çocuk" değiller. Yıllar sonra bir gün geriye dönüp baktıklarında ellerindeki elektronik oyun cihazlarının onları anımsamadıklarını görecekler. Oysa çocukluk ve anılar karşılıklıdır; bir başkası da sizin kadar hatırlamalıdır anıları.
Sayfa 41
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.