Dünyayı sevmediğimizi ve bu yüzden de değişmesi gerektiğini söylediğimizde aslında çocukluktan başka bir şey yapmıyorsunuzdur. Çocukça bir şey olan büyük laflar etme hastalığı aslında dünyanın en gülünesi şeydir. Bu sızlanmalar, son kertede, bir takım önemli sorunlarımızı göğüsleyebilmemiz için kendimizi disiplinli kılmamızın önünde bizi inanılmaz ölçüde kısıtlayarak engeller oluştururlar. Eğer, bir gün boyunca kendi kendinize hiç durmaksızın sıkıntıların olmaması gerektiğini söyleyip durursanız, bunlara karşı kendinizi disiplinli kılabilmeniz, nasıl mümkün olabilir ki? Bu soruna karşı mücadele edebilmenin ilk koşulu, onun farkında olmaktır. Bazı şeylerin böyle yurumemesi gerektiğini iddia etmek, onların gerçekte o şekilde yürüdüğünün farkına varmamak olmuyor mu?
Sayfa 26Kitabı yarım bıraktı
·
66 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.