Tanabay, dağlara ve gökyüzüne bakarken, insanların hepsinin birbirinden talihli, mutlu olamayacağını düşündü. Herkesin kaderi aynıydı. Karşısında ulu dağlar vardı: Bir yanı pırıl pırıl aydınlık, bir yanı gölgeli. Aydınlık ve gölge nasıl yan yana ise insanın da kaderi öyle mutluluk ve acıyı beraber getiriyordu.
Sayfa 126
·
52 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.