KARANLIK DUVARLAR
Bir ağlama duvarı bu,
Yatak yorganın kuru yalnızlığında,
Ve aklın dar yalnızlığında,
Şehrin ve herşeyin,
Ve kalabalığın yorgunluğunda,
Saçların ve parmakların,
Ve gözlerin ve gecenin bu bulanık çağında,
Ve aynaların sığ görünümün de,
Bunalıyorum.
Susmanın kalesine sığınıyorum,
Önümde karanlık duvarlar,
Sırtımda insan yüklü gök var.
ERDEM BEYAZIT
·
77 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.