“Bakın dostlarım” dedi, kalkanı onlara doğru uzatarak. “Bir saat önce siyahtı ve arması yoktu; ama şimdi bu var.” Kalkan gümüş gibi parlak bir şeye dönüşmüştü ve üzerinde kandan ya da kirazlardan daha kırmızı bir Aslan şekli vardı.
“Kuşkusuz” dedi Prens, “bu arma, ister yaşamamızı, ister ölmemizi emretsin, Aslan’ın gerçek efendimiz olacağına işarettir. Yaşam da, ölüm de birdir onun için. Şimdi beni dinlerseniz diz çöküp onun resmini öpelim ve gerçek dostlar gibi el sıkışalım. Sonra da şehre inelim ve bizi bekleyen maceraya atılalım.”
Hepsi Prens’in dediğini yaptı. Ancak Scrubb, Jill’le el sıkışırken, “Elveda Jill. Korkaklık ettiğim ve bir sıçan gibi davrandığım için özür dilerim. Umarım sağ salim eve dönersin” dedi. Jill de, “Elveda Eustace. O kadar huysuzluk ettiğim için özür dilerim” dedi. İlk kez birbirlerine isimleriyle hitap etmişlerdi, okulda böyle yapmıyorlardı.
Doğan Egement YayıncılıkKitabı okudu
·
32 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.