Kitap benim için şöyle başlıyor: "Bir sorun üzerinde konuşmanın onu çözmek için yeterli olduğunu düşünüyorlar. Ben daha sessiz bir nesilden geliyorum. Biz unutmanın değerini yeniden üretmenin cazibesini anlıyoruz." Burada tarihin tekerrür etmesinden kurtaracak çok net bir bakış açısı sunuyor. Acılar unutulmaz, insanı büyütür fakat gelişmek, kademe atlamak adına üretmek yeniden ayağa kalkmanın yegane yoludur. Acı dolu bir savaş hikayesinde bu başlangıcın insan hayatındaki önemini kitabın içerisinde insan daha derinden hissediyor. Dünyada savaş acımasız bir son. İkinci dünya savaşında Almanya- Fransa arasında bir genç kızın direnişi var. Belli sebepler çerçevesinde baba kızları ilişkisi sevgisiz bir halde iken bir de annenin yokluğu zorlu bir hayat serüvenine dönüşüyor. Anne yok baba var yok ve dirençli isabella ve Vian. Vian evli ve çocuklu isabella ise asi ve sonra aşkla tanışan savaşçı bir kız. Serüven bu içerikten büyüyerek devam ediyor. Okuduğum savaş kitaplarından bir farkı aşikarane açık işkence (taciz) sahneleri olmadan yazılmıştı. Maalesef savaşların acı yüzü kadın ve çocuklarda belli ediliyor. Bu demek değil ki acısız bir kitap. Bende bir şeyleri hissedip dolup, dolup sonunda his boşaltımını dokunsan ağlarım ile bir cümle ile ağlama yıkılışını gerçekleştirdim. Canım acıdı... Herkeste etkisi böyle mi bilemem ama benim için son dakika patlaması oldu yani tutup tutup bırakmış gibi oldum. Yazımı kitabın cümlesi ile başlatmışken yine kitaptan cümle ile sonlandırıyorum. "Önemli olan kaybettiklerim değil, hatıralarım. Yaralar iyileşir. Sevgi yaşar. Biz kalırız." Bütün acıların ardında insanda bu cümle bir umut ışığı yakıyor.

BülbülKristin Hannah · Pegasus Yayınları · 20174,827 okunma

·

1 artı 1'leme

·

31 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Betül