Kendi kendime:
-Galiba ben, ayıp yapıyorum, dedim.
Öyle sanıyorum ki, Kamrân bu esnada bana baksa pişmanlığımı anlayacak, tekrar yanıma gelecekti ve galiba, ben de artık kaçamayacaktım.
Kuzenimin oturuşunda, hakikaten bedbaht bir insan tavrı vardı. Kendi kendime gayret vermek için söylenmeye başladım:
-Sinsi sarı çiyan. Bu bahçede mesud dulun etekleri arkasından nasıl koştuğunu daha unutmadım.
Sayfa 114Kitabı okudu
·
16 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.