Kindî (Alchindus), Abbasiler döneminde Beytul Hikme de müdürlük ve çevirmenlik vazifesinde bulunmuş olan ilk İslam Arap filozofu. Kindî nin 4.gobekten dedesi, Hz. Ebû Bekir'in yiğeni. O, felsefeyi; insanın gücü oranında Yüce Allah'ın fiillerinin benzerini yapması olarak tanımlıyor, hikmet sevgisi açısından. En şerefli ilim olarak metafiziği görüyor. Felsefeyi öğrenecek kişinin matematiği bilmesi gerektiğini vurgulayarak matematiğe de ayrıca çok önem verdiğini dile getiriyor. İlimleri insani ve dini ilimler olarak iki kısma ayırıyor. Varlığın oluşunu heyula, sûret, mekan, hareket ve zaman ilkeleri çerçevesinde derinlemesine izah ediyor. Sebep konusunu irdeliyor, Allah'ın her şeyi yoktan yarattığı sonucuna varıyor, sudur nazariyesinden farklı olarak. İlk sebep olarak Allah'ı goruyor. Ruh/nefis, beden konusunda Aristo, Farabi ve İbni Sina nin görüşlerinden ayrılıyor. Nefsin bedenle birlikte ortaya çıktığını ileri sürüyor. "İlk Felsefe Üzerine" adlı eserinde âlemin ezelîliğini savunan dehrîlere (ateistlere) karşı onun yaratılmış olduğunu mantıkî ve matematik delillerle temellendirmeye çalışıyor. Ve dönemin kelamcilari gibi İslam'ı savunma amaçlı reddiyeler yazmış. Mutezilenin fikirlerine paralel olarak varlık düzeni çerçevesinde 'salah-aslah' ilkesini yorumlamış. Bir başka eserinde kulların fiillerinin değerine ve yine buna istinaden sebep-sonuc ilişkisine deginmiş. Kindî'nin Mutezile ile aynı problemler üzerinde durmuş olması, mutezili olduğu anlamına gelmiyor ki mutezili eserlerde ismi geçmiyormus. Eflatun'un dikotomi yontemini hatırlatan kıyası hulf yöntemini kullanmis. 'Akıl Üzerine' adlı eseri ile aklın mahiyet ve fonksiyonlarını bir arada yorumlayan ilk İslam filozofuymus. Aristo, aktif akılla pasif akıl iliskisini; ışıkla görme duyusu arasındaki ilişkiye benzeterek açıklıyor. Kindî ise ondan farklı olarak aklı dörde ayırıyor: sürekli fiil, güç halinde, fiil alanına çıkan müstefâd ve beyanı veya zahir akıl şeklinde. Ayrıca o, bilgi kaynaklarının duyu ve akılla sınırlı olmadığını; ruhları ve zihinleri arınan kişilerin, sezgiye açık olarak ruyalarinin gerçek çıkacağına inaniyor. Vahiyle akıl arasında çelişki olmadigini vurgulayip vahiy bilgisinin felsefi bilgiden üstün olduğunu ve peygamberliğin de zorunlu olduğunu düşünüyor. Ama bu felsefenin, insan sanatlarının en üstünü ve hikmetlerin hikmeti olduğu düşüncesinden onu alıkoymuyor. 'Üzuntuyu Giderme Yollari' kitabıyla da insana bir nevi yol gösteriyor. Ahlak i ise bir felsefe problemi olarak ele alan ilk messai filozof. Bir eserinde de Yunan felsefesinden tercüme edilen felsefi kavramlari tanımlıyor. Vs. İslam Araştırmaları merkezi müdürü olan Mahmut Kaya'nın bu emek verilmis eserinde Kindî'nin yazılarına bir nebze de olsa Arapça ve Türkçe olarak yer verilmiş. Onun ve eserleri ile ilgili daha çok yazılacak şeyler var ama kitapta göze çarpan bunlar diyebilirim. İnşallah okuduklarima binaen doğru bir şekilde ifade edebilmisimdir. Ayrıca Kindî nin çok fazla eserinin hangi konuları içerdiğini dile getireyim: felsefe, mantık, fizik, psikoloji, ahlak ve siyaset, reddiye ve tartışmalar, aritmetik, geometri, astronomi, astroloji, kehanet, meteoroloji,tıp, kimya, musiki ve birçok konu üzerine. Ve altında bulunan değişik başlıklar. Sonuç itibariyle Kindî, varlık ve hakikat üzerine fazlasıyla kafa yormuş bir filozof.

Kindi Felsefi RisalelerYa'kub B. İshak El-Kindi · Klasik Yayınları · 201849 okunma

·

2 artı 1'leme

·

88 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.