FELAKETZEDELER EVİ-GUILLERMO ROSALES,112 sayfa, “Dışarıda bakımevi diyorlardı oraya,ama mezarım olacağını biliyordum ben.Hayattan umudunu kesmiş insanların sığındığı,kıyıda köşede kalmış barınaklardan biriydi.Kaçıklar çoğunluktaydı.Yapayalnız ölsünler,kazananların başına bela olmasınlar diye aileleri tarafından bırakılan yaşlılar da vardı.” Yazarın William Figueras karakterinde kendi hayatını anlattığı,bakımevi görüntüsünde tam bir tumarhane.İnsan okurken dehşete düşüyor,bir de orada yaşayanların dehşetini düşünün. Hikaye kahramanlarının yaşadığı şeyler,aşağılanma,ahlaksızlık,leş ve idrar kokusu,fiziksel suistimal,taciz ve tecavüzler,aç bırakma,hijyen olmayan ortamda yaşama. Ev değil cehennem gibi bir yer bakımevi. Oraya kapatılanlar,”gözleri bomboş bakan,yanaklarının eti çekilmiş,ağızlarında diş kalmamış,vücutları kirli varlıklardır” Yazar Felaketzedeler Evi’nde kırk yıllık Küba sürgün edebiyatının en güzel,eşsiz örneğini vermiş.Kendini;”Siyasi sürgün değilim.Topyekün sürgünüm”diye tanımlar.Baş karakter William Figueras,tıpkı yazar gibi Küba’dan Miami’ye gelmiş sürgün bir yazardır.Halası ,onu göçmenlerin çoğunlukta olduğu “bakımevi’”ne yerleştirince burada bambaşka bir dünya bulur:Tersine işleyen Amerikan rüyası. Kitap kahramanı gibi kendiside sık sık bakımevlerinde,psikiyatri kliniklerinde,kimi zaman kötü otel köşelerinde ve sefil evlerde kimsesizliği,yoksulluğu tükenişi yaşar.Sosyal gruplara girmekten hoşlanmaz,çok az arkadaşı vardır ama hepsi de vefalı arkadaşlardır. Kitapta bakımevinde kalan ona göre sefillerin arasındaki ilişkileri,günlük basit alışkanlıklar;yemek,uyumak,fizyolojik ihtiyaçların karşılanması,cinsel ilişkide bulunmak olarak tanımlamaktadır. William bir süre sonra,kendisi gibi bir felaketzede olan Francis’le tanışır.O güne kadar bir boşluk duygusu ve elinde İngiliz şairlerin kitabıyla yaşarken bir umut ve yaşama isteği dolar içine.Yeniden hayaller kurup Beatles şarkıları söylemeye ve Francis ile bir evde beraber yaşama hayalleri kurar.Taki Francis’in ailesi tarafından bakımevinden çıkarılıp uzaklaştırılmasına kadar… ”Elime bir tabanca aldığımı hayal ediyorum.Dayıyorum şakağıma.Tetiği çekiyorum,”demişti Felaketzedeler Evi’nde.6 Temmuz 1993 salı sabahı,gerçeğe dönüştü bu kurmaca.

Felaketzedeler EviGuillermo Rosales · Jaguar Kitap Yayınları · 20172,419 okunma

·

11 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.