İnsan nerde yanlış yaptığını bilir ama onunla yüzleşemez. Seni özlemekle yanlış yaptığımın farkındayım ve bununla yüzleşmenin savaşını vermek ağır geliyor. Biz çok karanlık cümlede kalan iki nokta değil miyiz zaten. Bu umut zehirli umut, gelmeyeceğini bile bile beklemek yollara küstürüyor insanı. Rüzgar kökünü sökeceği ağaca önce tatlı tatlı esermiş, o yüzden güzel güzel baktın değil mi bana? Gözlerimle aram bozuk bu aralar. Sürekli seni görme isteğine karşı koyamıyorum. Laftan anlamayan yüreğimin islah'ı mümkün değil. Yetimhanenin en izbe yerinde diz çökmüş, kimsenin oynamadığı, dışlanmış bir çocuk gibi buruk yüreğim senden uzakta. Bu müebbet sevdanın tahliyesinden ümidimi keseli çok oldu. Belli ki senden af çıkmayacak bana. Geceleri herkesin uyuduğu saatlerde bisikletime binip turluyorum gökyüzünde. Hiçbirine değmeden birer birer geçiyorum asteroitleri. Uzun zamandır uğramıyordum ay’a. Dün biraz soluklandım orada. Yine seni andım, seni anlattım ona. Dengesi şaştı, yörüngesinden kaydı. Dolunaydı. Dünyadan farkettin mi bilmiyorum rengi soluklaştı, santim santim dünyadan uzaklaştı. Ama bir ben uzaklaşamadım senden. Gezegenler kaydı, galaksi kaydı sen milim kaymadın gönlümden. Evren genişlerken, hızlıca birbirinden uzaklaşırken yıldızlar neden üzerime üzerime gelen kuyruklu yıldızımsın hala. Niçin veda edemiyorum sana. Niye hala hasretin delip geçiyor sinemi ? Bu da benim kaderimin cilvesi..
Ama seni bu kadar sevmek bana haksızlık değil mi? Göz akım, ince sızım.
Neden denizine yok kıyım ?
Neden sana yakınsızım..?
✍️ Murat Çağlar
··
2 artı 1'leme
·443 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.