Bilgi edindikce insanın daha da dipe batması, acılar içinde kıvranmasında sinsi bir zevk yatmaktadır. Kendini akıllı sanan insanlar keşke akılsız olsaydım, mutluluk ve huzur tamamen akılsızlıktadır derler hep. Peki sorarım size, neden bu insanlar her daim öğrenmek, acılar içinde kıvranacağını bile bile daha da ileriye gitmek isterler?