Sevgilinin yüreğinde zerre yer edememek
Ben senin için bir serüvendim, sıcak bir andım. Unutuluşun sisleri arasında tek iz bırakmadan yine kayboluverecektim. Çok uzaklara gideceğini söyledin. İki, üç aylığına Kuzey Afrika'ya yerleşecektin. Mutlulukla titredim, kulaklarım uğuldadı. Bir an için önünde diz çöküp, "Beni de al yanına, artık kim olduğumu öğren, bunca yıl sonra beni tanı!" diye haykırmak istedim. Fakat ben ürkektim, korkaktım. Karşında zavallı bir köleydim. Sadece "Ne yazık!" diyebildim. Sen gülümseyerek yüzü- me baktın ve "Gerçekten üzüldün mü?" diye sordun.
İşte o anda müthiş bir öfke duydum. Oturduğum yerden kalktım, uzun uzun yüzüne baktım ve "Sevmiş olduğum erkek de her zaman böyle yolculuklara çıkardı," dedim.
Sonra sustum, dik dik yüzüne baktım. İşte şimdi beni yine tanıyacak, diye tir tir titreyerek düşündüm. Fakat sen sadece gülümsedin ve "Her giden, günün birinde yine döner," diye mırıldandın. "Evet," dedim. "Döner, fakat her şeyi unutur da..."
Çok heyecanlı konuşmuş olacağım ki, sen ayağa kalktın, biraz şaşkın, biraz içten yüzüme baktın. Sonra yanı- ma gelip omuzlarımdan tuttun ve "İyi insan unutulmaz," dedin. "Ben seni hiç unutmayacağım."
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.