Gönderi
Anlatıcı yazar bir sabah kâbuslar içinde uyanır. Çocukluk ve ilk gençlik yıllarından bu güne kadarki hayatını karşısına alarak ve ona sen diye hitap ederek kendi geçmişi ile konuşmaya başlar.
Anlatıcı yazar kadın sevgisiz bir hayat sürmüş, yaşamını sorgulamaya başlamıştır. Evlendiği günleri dünyaya gelen çocuklarını, annelik duygusunu, kocasının ölümünü sen diye hitap ettiği geçmişini yaşayan ve sen diye hitap ettiği beni ile tartışır. Yazar’ın karşısına aldığı geçmişini yaşayan ben’in adı ise Mine’dir.
Yazar – anlatıcı, en yakın arkadaşı da olan öz teyzesi kızı Nilüfer’in sevdiği adamı baştan
Çıkarmış ve Nilüfer’e çok büyük acılar yaşatmıştır. Anlatıcı bundan dolayı büyük bir pişmanlık duymakta ama bir Macar Yahudisi olan Istvan’la yaşadığı aşktan dolayı da kendisini bahtiyar hissetmektedir.
Kocasını sevmemiş, onunla bir mantık evliliği yapmış, - kendisinin romancı ve yazar olmasını sağlayan - bu adama karşı da çok da güzel duygular beslememiştir. Yazar – anlatıcı çocuklarını da pek sevemediği gibi – kendi geçmiş ben’i olan Mine’yi de bir türlü sevememiştir. .Çünkü Mine pek çok hatalar yapmış, istediği hale bir türlü gelememiş, böyle olunca da kendisini gerçekleştirmediği gibi, kendisini yeniden yaratmayı da başarmamıştır. Üstelik Mine’yi ele almaya çabaladığı her seferinde kendisiyle karşılaşmış, kendi “ben”i ile Mine’nin aynı kişi olduğunu fark etmiştir.
·
18 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.