Bu karanlık ve sıkıntılı manzara ne kadar güzeldi!
İçime çektiğim bu ıslak hava ne kadar tazeydi!
Yaşamak, tabiatın en küçük kımıldanışlarını sezerek,
hayatın sarsılmaz bir mantık ile akıp gidişini seyrederek yaşamak;
herkesten daha çok,daha kuvvetli yaşadığını, bir ana bir ömür
kadar çok hayat doldurduğunu bilerek yaşamak…
Ve bilhassa bütün bunları anlatacak bir insanın mevcut olduğunu düşünerek, onu bekleyerek yaşamak…