"Nereye gidersem gideyim ben benim" diyor son sayfalarında. Kitaba başladığım zaman sevgili 
murat tanakol "Renk okuyacaksınız!" demişti ve ben hiçbir şey anlamamıştım. Çizgi romanlar renkli olunca daha bir zevkli oluyor acaba bunu mu demek istedi diye düşündüm ama öyle de değilmiş. Kitapta çok fazla renk var ve ben bu renklerin çizerin/yazarın hayal dünyası veya geriye dönük hayalleri mi diye arayış içindeydim. Meğerse ruh haline göre yapılan bir renklendirmeden bahsediliyormuş:)
Simon Muchat isminde bir cizgi roman yazarını anlatıyor kitap. Tahmin edeceğiniz üzere yarı otobiyografik bir eser. Esin sıkıntısı çeken yazar, kendi ailesi ve iç dünyasına yolculuk yapıyor. Kitabın başlangıcında oldukça depresif ve amaçsız bir görüntü çiziyor. Aile içine girdikçe yavaş yavaş kendini buluyor. Hiçbir yere, zamana ait olmamanın öyküsü denilebilir sanıyorum. Çizimler çok zevkli ama Simon'ın kasavetli hali insanı yoruyor. Severek okudum, ilgilisine tavsiyemdir. Keyifli okumalar dilerim.
·
58 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.