Oscar Wilde bu kitabı dostum dediği kişiye mektup şeklinde yazmış. Ama her cümle öyle içinize işliyor ki tüm çaresizliğini, acısını, nefretini, sevgisini, kederini siz de hissediyorsunuz. Arkadaşına rağmen tüm yükleri omzuna aldı. Bu kadar fedakarlık artık insanın kendini yok etmesi anlamına gelir. Tüm ince düşünceleri arkadaşına nasıl destek olduğunu gösteriyordu. Sırf o kötü olmasın, kötü hissetmesin diye tüm sorumluluğu üzerine alıyor Wilde. Arkadaşı buna asla değmiyor. Hayatımda yer edinmesin istediğim tipte biri. Tüm yükünü başkasına atıyor, başkasının elinden geçiniyor, sorun kendinde olunca derman istiyor ama başkasında olunca başından savıyor, değerin ne demek olduğunu ve karşısındakine saygılı olmayı asla bilmiyor, onun yasam tarzının da olabileceği aklının ucundan geçmiyor, hep kendiyle ilgilenilsin ama bir başkasının yok sayılmasını istiyor. Kimse böyle bir arkadaşı istemez. Ama Wilde gibi insanlar bu dostluk için her şeyi yapabilecek kapasitede insanlar. Ama Wilde zarar gören tek kişi. Hayatından çalınan tek kişi. Bir insan bir şeyi anlamıyorsa ondan anlamasını bekleyemezsiniz eğer ki beklerseniz hem boşuna çaba sarf edersiniz hem de kendinizi kandırırsınız. İnsan neyse odur. Yaşamış olduğu tüm acıları kendisiyle birlikte ben de hissettim. O her kırgınlığını, kızgınlığını dile getirişinde sözde dostuna ben sinir oldum. Arada sanatına yer vermesi güzel detaydı. Ön sözü de çok güzeldi. Her şeye rağmen mektubu bitirişinde bile dostun ve sevgilerimle ifadesini kullanması Wilde'ın ne kadar iyi yürekli biri olduğunu gösteriyor bana kalırsa. Mutlaka okunmalı.

De ProfundisOscar Wilde · Can Yayınları · 20183,898 okunma

·

8 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

okumura rin