Yalnızlık, kader-insan doğası ve tarih olarak adlandırabileceğimiz üç öykü. Üç öyküde birbirinden farklı dünyalara götürüyor yazar. İlk öyküde yalnızlığı bir lanet gibi boynunda taşıyan ve öyküdeki ismi hak eden saf bir yürek işlenirken burada insan saflığını ve nerhametini görebiliyoruz. İkinvi öykü olan Jülien'in yaşamına geldiğimizde ise tan tersi bir insan ile karşılaşıyoruz. Jülien, ilk öyküdeki gibi saf bir doğaya sahip değil, aksine vahşi ve kan akıtma, öldürme arzusuyla yanan, öyküye göre hareket edersek bununla lanetlenen bir kişidir. Jülien'in hikayesi Fromm'un sıkı çalışması olan Sevginin ve Şiddetin Kaynağı adlı kitabında da anlatılır. Buna göre insanın kökleri şiddete meyillidir ve ortaya çıkması da şartların oluşmasına bağlıdır. Bu öyküde yine tıpkı Oidipus anlatısında geçen bir kehanet işlemektedir. Jülien kaderini gerçekleştirecektir ve bundan kaçış yoktur. Benzer bir özellik de yazgının gerçekleşmesinden sonra karakterin münzevi bir yaşama geçişinin konu edilmesidir. Belki binlerce örnek sıralanabilir bunun için ama tıpkı Oidipus'taki gibidir olay. İnsanın, şiddetten tam tersi yöne dönmesi ve karakterin de edebiyatta bu dönüşü ile anılması çarpıcı gelir. Tüm zalimlik, şiddet arzusu bir anda yok edilir ve ortaya ulvi bir kişilik çıkar. Son öykü de bizi Roma dönemine, Kudüs'e ve Yahudilik'e götürür. Yahya peygamber anlatısı içerisinde buluruz kendimizi. Bunun yanında da Roma İmparatorluğu'nun eylemleri anlatılır. Kısacık bu öykülerde uzun, derin düşüncelere sevk edilme yaşanabilir. Bir çocuğa yaklaşımımız, bir kuşa bakışımız, bir inanca saygımız değişebilir, artabilir veya yok olabilir. İçimizdeki benliğimize ulaşabiliriz bu öykülerle.

Üç ÖyküGustave Flaubert · Can Yayınları · 2018606 okunma

·

145 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.