Jane Austen en sevdiğim yazarlardan biridir. Yazdığı kitapların hepsini okumak gibi bir hedefim var. Ne yazsa okurum diyorum her zaman. Dili, işlediği konular (her ne kadar tekrara düşse de) ve yarattığı evreni , karakterleri seviyorum. Popüler kitaplarının hepsini okumuştum ve geriye kalan eserlerini de merak ediyordum. Leydi Susan da şansa denk geldiğim ve merak ettiğim bir eseri oldu. Daha önce hiç konuşulduğunu görmediğim bir eseriydi yazarımızın. Austen'in bilindik tarzında da olmadığı için alıp hemen okumak istedim. Eser mektuplardan oluşuyor. Farklı karakterlerin birbirlerine yazmış olduğu mektuplardan olayları okuyoruz.
Konusundan kısaca bahsedersem;
Kısa bir süre önce dul kalmış Leydi Susan otuzlu yaşlarında, oldukça güzel, esprili ve zekidir. Fakat zekâsı her zaman kendi menfaatine ve küçük hesaplara çalışmaktadır. Dul kaldıktan sonra genç kızıyla birlikte yanlarına yerleştiği ailenin babasına gözünü koyar ve bir ilişki içerisine girmesini, adamın karısını aldatmasını sağlar. Aynı zamanda aileden birinin evlenmesi beklenen sir john'u da türlü entrikalarla kızıyla evlendirmeye çalışır. Yaşadığı ilişkinin açığa çıkmasıyla orayı erk etmek ve kardeşinin eşiyle birlikte yaşadığı eve misafirlik adı altına kalmaya gitmek zorunda kalır. Gittiğinde türlü entrikalarına devam eder ve orayı da karıştırır. İletişimi çok iyi kullanan ve her daim kendini haklı çıkartabilen, zeki ve aynı zamanda cilveli, tehlikeli bir kadın olan Leydi susan'ın yaptıklarını mektuplar halinde başkalarının ve kendisinin ağzından okuyoruz eser boyunca.
Genel olarak farklı bir tarzda eserdi. Daha önce bu şekilde mektuplardan oluşan bir eser okumamıştım. Hoşuma gittiğini söyleyebilirim.
Çok fazla akıcıydı. Bir iki saatte bitti diyebilirim. Hem çok kısa hem de konuşmalardan oluştuğu için bir çırpıda bitebilecek türden bir eser. Üstelik Austen'in harika dili de işin içine girip, merak duygusu da karışınca su gibi akıyor.
Austen beklemediğim bir tarzda olması hoşuma gitti. Okurken onun dilini anladım ve evet Austen dedim ama bir farklılık vardı tabii ki. En basitinden Austen'den hiç bu kadar kısa bir kitap okumamışım.
Kısa olması çok hoşuma gitmedi çünkü o klasik karakter betimlemelerini bulamadım eserde Austen'in. Çok karakterlerin , olayın içine giremiyorsunuz çünkü cidden aşırı kısa ve hızlı ilerliyor. Aslında fazla bir olay da olmuyor abartılacak kadar. Leydi susan'ı arka kapaktan okuyunca Hürrem gibi biri beklemiştim ama öyle değildi bence. Evet kadın tam bir entrika delisi ve tehlikeli çünkü sürekli bir işler çevirip kendi kızı dahil kötülükler yapıyor ama insanları konuşarak ikna ediyor ama beklediğim kadar şeytani olaylar yapmadı.
Kızına olan sevgisizliği ve arkadaşı dışında kimseyi umursamaması korkutucuydu. Yine de beni çok etkileyen bir karakter olmadı. Emma bile ondan daha çok entrikacı gelmişti. Evet yaptığı şeyler yanlış ve kötü ama yine de sıradan geldi bana.
Diğer karakterlere değinmeyeceğim çünkü çok fazla derinlemesine anlatılmıyor. Kızının çok masum olması , Leydi susan'ın kardeşinin karısının her şeyi uyanması ve Leydi susan hakkındaki kötü yargılarının aniden pozitife dönmesiyle ona aşık olan kardeş dışında vurgulanan karakter yoktu bence. Kitap kısa olduğu için normal olarak bakıyorum.
Yazarımız eseri henüz 18 yaşında yazmış. Bence çok büyük bir başarı o yaşa göre. O yüzden çoğu şey tolere edilebilir eserde. Zaten bu tarz için derinlemesine bir etki bırakacak bir konuda da değil. Austen kendi konu , dil, karakter tarzını garip bir eser tarzıyla birleştirmiş ve ortaya çerezlik kısa ve akıcı bir kitap çıkmış.
Ben genel olarak beğendim ama etkilenmedim. Austen'in diğer eserlerine göre farklı ama zayıf bir eser bence. Yine de arada kafa boşaltmak için okunabilecek ve Asuten'i yakından tanımak için denenebilecek bir eser. Ben yazarımızın dilini, tarzını özlemişim. Bu yüzden iyi ki okudum diyorum. İlaç gibi geldi.
