Sessizce ilerleyen karanlık
Örter güneşimi
Beton yığını evlerin bir bir ışıkları yanarken
Sokağın kötülükleri gün yüzüne çıkar
Bir adım
Sonra bir adım daha derken
Uzayıp giden yolların gölgesinde
Denizin mavisine bakıp seni arar gözlerim
Şu yitip giden güneşin yalnızlığı
Şu dalgaları alt eden vapurun asiliği
Şu karanlığı bölen hüzünlerim
Beni kurtar şehrin korkularından