Distopik kitapları sevdiğimi söylemem üzerine bir arkadaşımın tavsiyesiyle okumaya başladım. Sanırım benim sevdiğim distopyada ufak umut zerrecikleri yer alıyormuş, ben o karanlığın da aydınlık yönleri olmasını seviyormuşum. Bu çizgi hikayeler sayesinde neyi sevdiğimi yeniden şekillendirmiş oldum :) çizgi karakterlerin-tiplemelerin yer yer rahatsız edici derecede karanlık durumları görsellerle birleşince çok daha rahatsız edici bir hal almış. Yazarın-çizerin iç dünyasını gerçekten merak ettim. Ve irkildim.
