Dostoyevski kitaplarının içinde en duygu yoğunluğunun "insancıklar" adlı eseri olduğunu düşünüyordum taa ki "Ezilenleri" i okuyana kadar...
Af, merhamet, gurur, sevgi,öfke, pişmanlık, kibir, egoizm ve en çok da aşk...
Karşılıklı mı karşılıksız mı belli olmayan ve okurken size de ızdırap ćektirecek, fedakar olanından.
insan tiplerini, davranış biçimlerini bize òyle sunmuş ki Dostoyevski, sanki onlarla ilk kez karşılaşıyormuşuz gibi.
Yani şaşırarak okuduğumuz bu karakterler, aslında hep gördüğümüz tanıdığımız belki de yaşadığımız duygular, davranışlar.
Bir de dikkatimi çeken; Suç ve Ceza ile Karamazov Kardeşler de olduğu gibi bu eserinde de hayvanlara yapılan eziyetleri, okuyucunun merhamet duygusunu harekete geçirecek şekilde ortaya koyması oldu.
Yani Dostayevski' nin hayvan hassasiyeti bu eserinde de mevcut...
Kitapta ki Vanya karakterinin Dostoyevski nin kendisi olduğu söyleniyormuş bir nevi gençliğine ait anı kitabı olması özelliği taşıyormuş Ezilenler.
Tiyo vermemek adına fazla detaylara girmeyeyim okuyacak olanlar için
ve,
Dostoyevski yi daha iyi tanımak için kaçırılmaması gerekli bir eser olduĝunu sòylemekle yetineyim.
