Üvey annenin sürekli bahaneler yaratıp eve sokmamasına bu kez karşı çıkan babasının sözleri duygulandırır onu...
"Hayatta sahip olduğum ilk evim, çocuğumu yanımda istiyorum" der.
Belki de iç burkan, kaygılandıran cümlelerdi bunlar. Peki zamanla dinecek miydi dünden bugüne dek süren çocuk özleyişler?