Bir insanın var olma dürtüsü zekası ile doğru orantılı mı ? Yoksa bizim var olmamızı sağlayan durum yaşadığımız sosyal ortamdaki zeka seviyesimi ? Ya da hepsinden bağımsız alışagelmiş olan toplumun içindeki insanların kabul etme şartlarımı ?
Sahiden neyle var oluyoruz ?
Zeki olduğunu sanan samimiyetsiz insanlarla mı ? Yoksa samimiyeti en saf haliyle bize aktaran zekasız diye adlandırdığımız kişilerle mi ?
Franz Kafka’nın meşhur bir sözü vardı , “ okuduğumuz kitap bizi kafamıza vurulan bir darbe gibi sarsmıyorsa , niye okumaya zahmet edelim ki “ diye .
Kırgınlığımı kontrol etmeyi,sabırsızlanmamayı ve bir şeylerin olmasını beklemeyi öğreniyorum.Sanırım büyüyor ve olgunlaşıyorum.
Ahh Charlie Gordon .. 
Algernon'a Çiçekler 
Daniel Keyes
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.