Merhaba değerli okurlar, Uzun zamandır bir kitap hakkında konuşma gereksiniminde bulunmamıştım lakin Japon edeyatının bu çarpıcı eseri hakkında konuşulacak çok şey var. Dazainin bu benzersiz eseri insanın içinde ki depresifliğe ayna oluyor.Yozo karakteri topluma adapte olamayıp kendine bir soytarı figürü yaratıyor ve bu figürin arkasında kendi benliğini gizliyor.Derin bir çaresizlik yaşayan dozo bu soytarı figürün ardında haşadığı hisleri bize o kadar güzel anlatıyor ki kitapta bir acıya ortak olmanın dışında bir deneyim yaşıyorsunuz.Dozonun acı dolu yaşamı ve deneyimlerine ortak olup ilerlediğiniz bu deneyimde.Gerek ön yargılarımız gerek hissettiğimiz o yalnızlık duygularını kitap bir tokat edasıyla suratımıza çarpıyor.Yazarın ruh hali ve cümleleri bende derin izler bıraktı. Dozonun bu yolculuğu ve başına gelenlerden sonra hayata olan inancının ve insanlardan kaçışını daha yakından anlamış oluyorsunuz.Kitabın verdiği bir derin mesajda ne kadar hızlı koşarsak koşalım kaderimizden kaçamayız.Bazen melankoli derinlerimizde bir yerdedir ve biz onu çıkarmak için çok geç kalmışızdır ve yardıma kimse gelmez. En son suç ve ceza hakkında konuşma gereksinimi duymuştum ama bu kitabı es geçemedim. Hepininizi iyi okumalar ve iyi geceler diliyorum…

İnsanlığımı YitirirkenOsamu Dazai · İthaki Yayınları · 202334,3bin okunma

·

94 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

uzay behram