José Mauro de Vasconcelos Ah canımın içi Zeze… Çook uzun zaman sonra yeniden kavuştum Zeze’ye. Kesinlikle yaşı olmayan kitaplardan biri. Benim için bir Küçük Prens bir de Zeze vardır kaç yaşımda olursam olayım tüm duygusallığımı tavan yapıp gözyaşımı pıt yapan… Zeze, fakir bir ailenin haylaz, haşarı minnoş çocuğu. Yeni evlerine taşındıklarında mutsuz olan Zeze, bahçede adını Minguinho koyduğu bir şeker portakalı fidanıyla arkadaşlık kurar. Hayal gücünün de etkisiyle şeker portakalı Zeze’nin en yakın arkadaşı, sırdaşı olur. Zeze, bir gün yine yaramazlığı sonucunda Portekizli Manuel Valaderes (Portuga) ile tanışır. Kendi ailesinden hiç görmediği sevgi, şefkat ve anlayışı Portuga’da bulur. Çocuklarımızı, kendi çocukluklarımızdan kalan hırslarımızla, egomuzla dövmek, aşağılamak hainliktir. Çocuklarımızı onların diliyle anlamak, hayal dünyalarına ortak olmak onların ihtiyacı olan tek şeydir. Hatıralarında bir kahraman da olabiliriz, hain bir canavar da. Onlara ihtiyaçları olan sevgi ve şefkati eksiksiz vermeliyiz ki eksikliklerini başkalarında tamamlamaya çalışmasınlar. Kalbime dokunan, kaçıncı okuyuşum olduğunu bilmesem de burnumun direğini sızlatan, son sayfada ise artık gözyaşlarımı durduramadığım bu eşsiz eseri okumayan olduğunu sanmıyorum ama okumadıysanız vakit geçirmeden tanışın Zeze ile.

Şeker PortakalıJosé Mauro de Vasconcelos · Can Yayınları · 2022229,6bin okunma

10 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.