Kendimi hiç bu kadar çaresiz hissetmedim , her şey öyle üstüme üstüme geliyor ki .
Ben burda kalamam , kardeşlerimin saygısızlığı,anne babamın vurdumduymazlığı ve ayrımcılık yapmalarına gerçekten daha fazla katlanacak durumda değilim .
Buraya geldiğim günden bu yana bir şeye bile mutlu olamadım ,hiç yüzüm gülmedi , her gün her gün yalnızlığım ve acımla ne kadar çaresiz olduğumu derinden hissediyorum.
Durup dururken gözlerim doluyor , ağlıyorum.
içimde tercih sonuçları açıklandığı için bir küçük sevinç var , ama ne yazık ki internetim olmadığı için sonuçlarıma bakamıyorum.
Tam anlamıyla acımı şuan dile getirmiyor , çaresizliğimin üzüntüsünü derinden hissediyorum.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.