"Boşluğu... Görüyor musun? Karanlığı. Demek istediğim, o boşluk her zaman orada, hemen yanı başımızda ancak çoğu insan onu göz ardı etmeyi ve üzerine düşünmemeyi başarıyor. Ben de çoğu zaman bunu göz ardı ettim."
"Yalnızca ölümden bahsetmiyorsun, değil mi? Çünkü ben bir sürü ölüm gördüm ve on yaşımdan beri bu beni pek fazla korkutmadı. Bana bakıp gülümsedi. "Ve senin de bundan korktuğunu sanmıyorum. Bununla yüzlerce kez yüzleştiğini gördüm."
Soğuk bir şekilde, "Bir şeyle yüzleşmiş olman ondan korkmadığın anlamına gelmez," dedim. "Hatta genelde gerçek tam tersidir. Bunu bildiğini biliyorum.... Sadece... Boşluk. Kocaman sonsuz bir boşluk... Sanki yaptıklarının, kim olduğunun hiçbir önemi yok; eninde sonunda boşluk tarafından yutuluyorsun..." Yenilmiş bir tavırla, "Açıklayamıyorum," dedim. "Onu görmemi sağlayan şey ölümden dönmüş olmam değil, kendimi çok zayıf hissetmem! Ve çok korkuyor olmam. Ölüm değil," dedim. "Anlamsızlık. İşe yaramazlık. Lanet entropi. En azından ölüm bazen anlam ifade ediyor."
Sayfa 403
·
79 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.