Leyla ile Mecnun, 2011
Leyla'ya…
Aa şey, bir mektuba nasıl başlanır bilmem. Daha önce hiç mektup yazmadım. İlkokulda sadece beşinci sınıftayken. O da "mahsus selam eder, ellerinizden öperim” diye biten mektuplardı. Hiç kimseye mektup da göndermedim. Zarfa koyup üst kattaki teyzemlere götürürdüm. İşte ben de o pulsuz zarflara konmuş mektuplar gibiyim şimdi. Nereye gideceğimi, ne yapacağımı bilmiyorum. Neyse dur dur başka şeylerden söz edecektim. Gözlerinden mesela. Sahi ne renkti gözlerin? Seni ilk gördüğümde, yani istemeye geldiğimizde hani, ya valla bizimkilerin zoruyla gelmiştim, ama işte orda seni görünce, böyle tarif edilir gibi bir duygu değil bu. Aslında ben sadece özür dilemek istemiştim. Bunları seninle konuşmak da istedim. Hep aklımdaydın ama işte ellerin başkasındaydı. Hem zaten gözlerine bakınca konuşamam ki ben. Her şey için senden özür diliyorum... Ve seni çok seviyorum. Ne de kolaymış bunları böyle söylemek. Keşke gözlerine baktığımda da konuşabilseydim. Keşke bilebilseydim gözlerinin rengini…
·
128 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.