İçinde devinip durduğumuz bir yenilgi vaktidir.
Çözümsüz ve ipsizdir, firakî kuyusunda Dünya!
Herkes korkak hecelerle adımlar bir yudum aydınlığı.
Herkese kendi akşamında örtülür pencereler!
Çekildiği siperlerin ardından okşar insan yalnızlığın vedasızca saçlarını.
Bu matemin çılgınlığında buldum seni.
Bu kabullenişin içinde.
Ağız dolusu söyleyeni mi var Güneşin?
Bir günün ortasında doğradılar sessiz sedasız her amanı!
Bin kez kırdılar yaşama hevesimizi uyluk kemiğinden!
Sen misin yoksa o sabah?
Bir yüze sindirilmiş o yetim avlusu!
Kim bastırdı ki şu yağmur ertesi türkülere susamış sevinçlerimizi?
Bin kez kanla yıkadılar zamanı!
Dönüşecek yüzümüz de bu kızıl yenilgi.
Dönüşecek yüzümüz de bu karanlık, bu alaca.
Alnında yaşamak, alnında bir kavga ki sımsıcak!
Hadi bir ölüm vaktidir.
Ecelsiz bir beklemenin güzelliğinde buldum seni