"Eğer seni seven senin yanında olan bir baban yoksa ellerinin yokluğunu hissedersin her zaman. Babalarının omuzlarında duran neşeli küçük kızlara bakamazsın. Bir sohbette herkes babasını anlatır sen bir an önce bitsin diye beklersin. Hepsinin üstüne titreyen, prenses gibi büyüten babalar vardır. Seninse onun istemediğini hissettiğin için hiç şımarıklık yapamadığın biri. Bisiklete binmeyi tek başına düşe kalka öğrenirsin. Hiç uçurtma uçurmamış, dünyayı bir adamın omuzlarından görmemişsindir. Sırf saçlarını iki yandan örüp o pembe elbiseyi giydin diye kimse prensesim demez sana. Senin ülkenin kralı yoktur. Mucizeler yaratan bir kahramanın, büyüyüp kocaman bir kız olduğunda bile sırtını dayayabileceğin biri yoktur. Herkes seni anlasın istersin, anlamazlar. Geçsin istersin, geçmez. Eksik kalırsın. Güven duygun yok olduğu için âşık olma hakkın elinder alınır. Bu kadar yokluğa rağmen yine de hayata dokunmak istersin. Tüm kırılganlığını güçlü bir duruşun arkasına gizlersin. Bu sefer de güçlüsün diye herkes kendinde her hakkı görür. Ağzına sıçarlar, çileden çıkarsın: Oysa kimse bilmez bu güçten değil korkudan gelir. Herkesin tahmin ettiğinden daha korkak, daha ürkek olursun. Herkese güvenmek ister kimseye güvenmemen gerektiğini bilirsin. Nefes almak istersin ama aldığın her nefes canını yakar. Dönüp bakınca yorgun, usanmış ve bıkmış bulursun kendini.
Sayfa 77Kitabı okudu
·
29 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.