İlksöz: Niye bazı insanlar biraz daha "eşit". Kitabın yorumuna geçmeden önce kısaca Güney Afrika Cumhuriyeti tarihine değinmek gerek. Hikâye, her Afrika ülkesi gibi sömürgecilik ile başlıyor, önce Hollanda, sonra İngiltere. Ama bağımsızlık ve cumhuriyet pek diğer Afrika ülkelerine benzemiyor. İkinci Dünya Savaşı sonrası, sömürgecilerin torunları beyazlar, yerli halkı, siyahları yok sayan Apartheid politikaları izliyor. Tüm dünya ırk, din vb ayrımı yapmadan vatandaşını eşit görürken, Guney Afrika'da beyaz azınlık köle gibi çalıştırıyor siyah çoğunluğu. Beyazlar, siyahlara hiçbir hak vermiyor. 1970'lerde başlayan ayaklanmalar, 1980'lerde uluslararası baskılar ve 1990'larda artan isyanlar, gösteriler... 1994'te beyazlar geri adım atmak zorunda kalıp siyahlara ve diğer etnik kimliklikere haklarını veriyor. July'ın İnsanları 1982 yılında yazılıyor, yani isyanların yeni başladığı, uluslararası baskıların ufak ufak oluştuğu yıllar. İşte böyle bir ortamda yazar on yıl boyunca olacakları görürcesine yazıyor kitabını. Hikâyeye gerçek olmayan ama gidişattan kaçınılması imkansız bir durumla başlıyor: siyahlar ayaklanıyor, beyazların evlerini yakıp yıkıyorlar. Beyazlar ya kaçıyor ya da siyahlarin ellerinde ölüyor. İşte böyle bir ayaklanma ortamında, yıllardır uşaklığını yaptığı aileyi evlerinden çıkarıp kırsaldaki kabilesinin yanına götürüyor July. Efendilerini, karısının deyimiyle "July'ın İnsanları"nı, kendi insanlarının yapacaklarından koruyor. Sığındıkları köyde, yaşadıkları kentin ve beyaz olmanın getirdiği ayrıcalıklardan uzak bir hayatla tanışıyor aile, hep işlerini gördürmek için kullandıkları siyahların gerçek yaşamıyla. İyi başlayan ama özellikle ortalardan sonra tıkanan bir hikâye. Efendi köle, siyah beyaz vb farklıları işlemek, iki farklı kesimin bu olağandışı ortamda birbirlerini tanımak, insan olarak görmek vb bir dolu alt metin olacakken kuru kuru bir köy yaşamını aktarıyor bize yazar. Okuyucu da soruyor kitap bitince haliyle: Yazar burda ne anlatmak istiyor? #korsaniledünyaturu Afrika etabının dördüncü ve son kitabıydı. Bahsettiğim durumlardan dolayı pek beklentimi karşılamadı. Bir de kitap ölmeden önce okunması gereken 1001 kitap içindeymiş deyip bu listeye yine bir gönderme yapmış olayım, kimler neleri nasıl seçiyor diye. Daha iyi bir Gordimer kitabı varsa önerilerinizi beklerim. Kitapla. Sağlıcakla. . . . Sonsöz: Böyle bir sabahta, hayatta olmak ne şans! .

July'ın İnsanlarıNadine Gordimer · Kırmızı Kedi Yayınevi · 201035 okunma

·

47 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Özcan