Ruhuma bir kefen bezi yeter de,
Yetmez aç nefsime sırma ve ipek.
Çare yok, yüzünden düştüğüm derde;
Yesem de "toprakla karışık kepek..."
Güneşle bir tutsam girmez hizaya;
Dar bulur, sığmam der, dipsiz fezaya.
Kuyruk sallar, sonra hırlar ezaya;
Benim nefsim, benim nefsim ne köpek!..
Sayfa 70 - BENİM NEFSİM(1972)Kitabı okuyor
··
3 plus 1
·2,905 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.