Oblomovluk; eyleme geçemeyen zihnin kurduğu rengârenk ve sonsuz düşlerden tatmin olmasıydı. Oblomov, günlük rutinlerine harfiyen uyan bir adamdı son derece basit ve hareketsiz rutinlerdi bunlar. Dışarı çıkmak, arkadaşlarıyla yemeğe gitmek, kültürel etkinlik yapmak, hepsinden vazgeçmişti. Sıkılmıştı, belki sahte samimiyetler, sonu gelmeyen güzellemelerle kendi içine kapandı. Oblomov çocukken bunların olmadığı bir çevrede büyüdü önemli olan dışarı çıkmak değildi yemek, içmek ve dinlenmekti. Büyük bir çiftlik her tarafta çalışanlar, koşuşturan hizmetçiler sadece bir farkla işi biten hemen kendini bir şiltenin üzerine atıyordu ölüm sessizliği olurdu sıcak hava ezer sadece soluma sesleri duyulurdu sonra yine bir hayhuy ve suskunluk bu döngü yıllarca sürdü şimdi Oblomov çiftliği emanet etmiş kendine gönderilen para ile yaşıyordu. Çiftlikteki rutin daha küçük ölçeğiyle kendi dairesine taşınmıştı.Biraz kitap, biraz şarkı zihnindeki hareketin belli bir kısmını oluşturuyor esası kurduğu hayallerdi. Hayatındaki ufacık bir değişim onu zorlamaya, panikletmeye yetiyor, yapılacak bir işi inatla erteliyor, onlarca sebep bulabiliyordu. Yağan iki damla yağmur onun sebebi oluyordu. Oblomov'un yaşamında ve düşlerinde günün yorgunluğu diye bir tema yoktu. Küçük adımlar ve rutin vardı.En yakın arkadaşı Ştolts ise tam tersiydi ve Olga, Oblomov gibi olmaktan ödü kopuyordu. Neler denendi Oblomov'u kurtarmak için hatta bir keresinde kendi bile kolları sıvadı sonra vazgeçti. " İstekler hareket haline geçebilirdi ve işte o zaman insanlık görürdü." Gaye yaşamaktı fakat insan nasıl yaşadım diye sormalıydı kendine. "Öyle bir hayat ki kaygısız, sessiz, sakin bir tabiat içinde hareketli fakat ancak hayatının küçük olaylarıyla dolu rahat bir ev hayatı." Oblomov, Ştolts gibi hayatı gürültülü dalgalarla akan bir ırmak olarak düşünmek istemiyordu. Benim açımdan kitabın en vurucu sahnesi bütün bu karşıtlık, korku ve benimsemeye rağmen Oblomov'un oğlunu Ştolts'a emanet etmesi ve kendi gibi olmayacağına dair söz istemesiydi. Evet , Oblomov zekaca kimseden aşağıda değildi tertemiz bir ruhu vardı asil heyecanları olan bir insandı ama hiçbir şey yapmadı. Yine bir klasiğe kalbimi bıraktım

Oblomovİvan Gonçarov · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202139,2bin okunma

·

16 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Birokurdan