Huzurlu günleriniz olsun... Bugün sizlere, yazar 
emre timur yazmış olduğu, @izbirakankalemler bünyesinde çıkan "Mimesis" kitabının yorumu ile geldim...
Ah... Ah bu kitabı okurken kocaman bir tetikleyici unsurlar bulunur ibaresi olsaydı... Bu şiirler, bu kalem, insanı şiir yazmaya, konuşturmaya, gri bir dünyanın bir köşesine sinip sorgulamaya itiyor çünkü... Bu şiirlerin eteğinde kocaman bir umut yaşıyor, hayal yaşıyor... Aşkın görmesi, dünyanın çiçeklenmesi ve ruhun ölmemesi uğruna...
Artık basılı olan olmayan tüm eserlerin hayat hikayesini okurken, bir kalemin doğuşuna şahit oluyorsunuz, çoklu gebeliklere ve çıkan tüm çocuklara... Mimesis de en taze çocuklardan birisi, öyle ki şiirler daha yeni kaleminden akarcasına canlı, bam teline hitaplı...
Sonbahara güzel bir şiir kitabıyla devam edeyim diye düşünürken bu kitap beni pişirdi, şekillendirdi ve bambaşka bir edebi değere kavuşturdu... Emre hoca'nın masalından çıkıp da aynı kalabilmek mümkün mü hiç?...
Bu sefer yazarın daha aklına ve kalbine yakınız, gönül havuzunun içindeyiz... Birçok insana selam verirken birçok tepkiyi de yakalıyoruz şiirlerde, ben daha doğrusu notlarımı aldım aklımda gözlemlerken...
Okumak, okumak ve okumak... Kendini kaybedercesine bu tinsel nidaların arasında... Kulak vermek, kalbi acıyan -ve beyni de keza- bir adama... Doğurmuş birçok kitabın yazarına... Daha bir edebi yaklaşmak ve şiirde yıkanmak...
Özellikle yazarın bu daha duygulu ve daha samimi şiirlerini okudukça romanlarını da anlıyorsunuz, aslında hepsinin özeti bu şiirler... Siyah, beyaz, gri ve biraz da kırmızının hakimiyet kurduğu bu yazılara ve dünyaya...
Şiir kitabı arayışınızdaki en mahrem ve en özgün bir seçenek olacaktır "Mimesis" hem yazarın yazar yolculuğuna da daha yakından tanık olacaksınız...
Okuyun, okutun efendim, teşekkürler
··
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.