Bakarken dingin güneşine hayran hayran gözlerinin
bilirim, oradadır, benimkileri renkten renge sokanın,
ıslatanın; kopar yüreğimden yorgun ruhum uzaklaşır,
sığınmak ister koynuna, adına cennet dediği toprağının;
...
Ne ki, düşüncelerin çoğu hüzünlü, azı neşeli ve çoğu kez
pişmanlık içindedir bu yürekli girişiminden ötürü,
böylesi bir meyve de ancak böylesi bir kökten doğarmış.
Sayfa 172 - EfilKitabı okuyor
·
180 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.