Bir akşam bir yerden gene geç vakit dönünce Oblomov'un bu gürültülü hayata itirazları büsbütün arttı. Hırkasını giyerken homurdanıyordu:
— Bütün gün potinlerim ayaklarımdan çıkmıyor: Ayaklarıma karasular indi. Kanepeye uzandı: Sevmiyorum bu sizin Petersburg hayatını, vesselam!
— Senin hoşuna giden hayat hangisi?
— Herhalde bundan başka