Dünyanın, insanın ve gündeliğin kaç bin yıllık dehşetinden uzaklaşmak için, şiir niyetine:
"kır böcekleri, ardıç kuşları, bal ve akik sarıları...
kar serçeleri, taş bülbülleri, kiraz kuşları...
ezan çiçekleri, mercanköşkler, bal petekleri...
turnalar, arı kuşları, sabunotları...
aksöğütler, süpürge çiçekleri, buhurumeryemler...
çoban kaldıranlar, erguvanîler, ah o kuşlar, kuşlar...
dere kumruları, saksağanlar, akleylekler...
zakkum kokuları, ökseotları, akşamsefaları...
çalı bülbülleri, kumkuşları, kervan çullukları...
yelkovan çiçekleri, üvezler, zemberek otları...
su turnaları, çapkınlar, baştankaralar...
kum zambakları, kar sümbülleri, çan çiçekleri...
kandil çiçekleri, gülibrişimler, melekotları...
çayırdüğmeleri, çobanpüskülleri, karakavaklar...
anber ağaçları, çoban dikenleri, su sümbülleri...
çalı gölgeleri, taş yoncaları, mühr-ü süleymanlar...
kuş iğdeleri, diken ardıçları, kevenler...
sıracaotları, keşişbaşları, kaya gülleri..."
(Öyle miymiş'ten)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.