İnsanın kalbinin pusulası bir kere şaşınca yersiz yönsüz kalır derler. İçinde çakılı kaldığı şu göğüs kafesinde bir kalp nasıl kaybolabilirdi? İnsan kalbiyle mi sever? Oysa ben tüm sevgileri, sevgilerin bıraktığı tüm acıları ruhun ortasında bir yerde taşıdığımı hissettim hep. İçimden taşanlar hep göğüs kafesimin bittiği o yerden taştı. Mutluluk hep ilk oraya uğradı. İçimin kırıkları ilk orda verdi çatlaklarını sanki. Şaşan pusulam kalbimin miydi ruhumun mu bilemedim. İnsan ne çok şey bilmiyor değil mi? ✨🌙
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.