"Gazze enkaza dönüyor. Enkazın altından bir baba, bir anne çıkarılıyor, çocuklar çıkarılıyor… Belli ki iftarı ukbada yapacaklar… 11-12 yaşlarında bir kız çocuğu çıkarılıyor. Ağır yaralı… Ambulansla Kudüs’e getiriliyor. Bir hafta yoğun bakıma alınıyor. Kendine geldiğinde Kudüs’te bir hastanede olduğunu öğrenen bu yavru, şehit olan ailesinin acısına yanmak yerine, sevinç gözyaşlarıyla ellerini duaya açıyor: “Allah’ım ölmeden Kudüs’e geldim ya sana şükürler olsun!” Bu halet-i ruhiyeyi anlamayan insan her şeyi söyler. Ne diyeyim. Kim dost, kim düşman, kim kimden, kim değil belli değil. Allah sonumuzu hayretsin. Söyleyecek çok şey vardır doğrudur ama benim de artık "yerine ulaşmayacak çığlıklar" atmaya takatim kalmadı. Yapabileceğim tek şey dua. En büyük şey. Yardım toplandığına şahit oluyorum, o yardımlar orada burada tıkandıktan sonra neye yarar? Onların suya ekmeğe ihtiyacı var ama her şeyden çok uğruna öldükleri davada desteğe ihtiyacı var. Bu sadece onların davası değil zaten önce müslüman kimliğimizle bizlerin, sonra insan kimliği ile herkesin davası. Edebiyat parçalamaktan helak olduğum bir konu bu. Kendimi kaybedip ona buna ağladığım her şeyden utanıyorum. Evimin merdivenlerini çıkarken bile bunu düşünüyorum. Şurada bir bomba patlasa tepemde diyorum. Tam burada. Ya hemen ölmezsem. Filistinlilerin en korktuğu şey ölmek değil, hemen ölmemekmiş, çoğu bunu yazılı olarak söylüyor. O çocukların halini düşündükçe ben de isyan ediyorum. En azından bu noktadan imtihana dahil oluyorum. İnsanlık büyük bir sınav veriyor. Sürekli bir boğulma hissi yaşıyorum. Ben gerçekten felaket görmemiş biriyim. Depremi bile ülkemde yaşasam da uzaktan yaşadım. Savaş görmedim, darbe maddi olarak uzağımdan yaşandı. Bir anda herkesini, her şeyini kaybeden depremzedeleri düşündükçe deliriyordum, canını kaybetmenin türlü türlü halleri varmış bir daha gördüm. Haksızlık o kadar derinleşti ki. Ne olacak bilmiyorum. Biz bu hatmi şehitler için okuduk ama özellikle bu sefer okurken kendim için okuduğumu iliklerimde hissettim. Vicdanm o kadar sızlıyor o kadar ağır bir yük ki. Taşınmıyor. Allah elimizden gelecek şeyleri yolumuza çıkarsın... Mekânları cennet olur inşallah.