Bir banka oturucakken 70 yaşlarında bir teyze gel kızım otur şöyle karşıma dedi. Bi garipsedim önce sonrasında oturdum.
Anlatmaya başladı o konuştukça ben daha çok dinlemek istedim onu, tabii biraz da çekiniyorum iki büklüm olmuşum yanında, hayat dersi veriyor resmen sözlerinde . Onca yılın birikmişliği üzerinde. Gerçekten anlatmaya konuşmaya ihtiyacı olduğunu anladım o anlattıkça. Ve her iki cümlesinden biri seni sevdim Melek kızım, Allah seni yanıma gönderdi hayır duamı alman için diyordu. Ne tatlıydı ne içtendi bunları söylerken. Sıcacık hissettim yanında kendimi. Teyzenin söylediği çoğu sözden cümleden bihaberdim, öyle anlamlar katıyordu ki sözlerinee. Gerçekten de dediği gibi kaderdi karşıma çıkması, bir daha nerde görürüm bilmem onu. Adını da bilmiyorum ya gerçi, o anlattı ben dinledim sadece, nerden nasıl sevdiğini de anlamadım beni. Oysa iki kelimeden fazlası çıkamamıştı ağzımdan. Öğrenci olarak memleketimden ayrılıp buraya geldiğimi öğrenince son sözlerine şunları ekledi:
Bende garibim bilir misin dedi neye dedim
-Bu şehre bu insanlara bu dünyaya.
Yalnızlığı da iyi bilirim yetimliği de dedi. Babam vefat ettiğinde 5 yaşındaydim , eşim 38 yıldır bana olan yoldaşlığini bırakıp gitti dedi.
Bakışları hâlâ gözlerimin önünde, anlattıkları kulağımda yankılanıyor.
Yanından ayrılırken o pamuk ellerinden öptüm, sarıldı bana ve dedi ki :
Ben seni unutmam artık hep dualarimda olacaksın sende beni dualarına ekle.
Unutmam ya teyzem sen de hep dualarimda hatırımda olacaksın.
Hayrın kapısı neresidir bilinmez. Birbirimizi unutmayalım dualarimizda..
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.