Gülümün beş parmağı beş lüle olmuş, her birinden sular akıyordu. İlk şaşkınlık anını atlatanlar suya koşmaya, kimisi kana kana içmeye, kimisi kırbasını doldurmaya, kimisi de susuzluk çeken arkadaşlarını çağırmaya başladılar. Asla kimse kimseyi incitmiyor, kimse diğerinin hakkını çiğneyecek şekilde yığılmıyor, hatta özveriyle kardeşini kendisine tercih ediyordu. İnananların paylaşma iradesine ben o gün şahit oldum. Hepsi çok susuz oldukları hâlde hücum edercesine suya saldıran yoktu. Oysa ben dostum İbrahim'den bu yana nice su kavgaları görmüş, birbirini boğazlayan nice insanlarla karşılaşmıştım. Yalnızca su mu; nadir bulunan ve hasreti çekilen bir nimete kavuştuklarında nasıl birbirlerinin üzerine çullanıp vahşice kapıştıklarını izlemiştim. Ama işte Müslüman ahlakı bu demekti.
Sayfa 492Kitabı okudu
·
1 artı 1'leme
·366 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.