Sabah beş buçuğa alarm kurdum açık tekel yok. Sabah beş buçuğa alarm kurdum bütün bildiklerimi unutup uyuşukluğa devam etmek için. Saat ikiye alarm kurdum torbacının uyanmasını beklememekten. Ne uyumak ne uyanmak bedenindeki gözlerin booomboş bakmaya devam etmesi için. Kimseyi duymamak için sekize alarm kurdum. Kusa kusa ağlayıp hissizliğimi klozet deliğine bakarak kutlamak için. Ben, boyuna alarm kuruyorum. Yaşamaya değil, neye olduğunu bilmediğim hayatın en garip anlarını enleştirmeye.