Romanı okurken, hep bir yerden sonra şansları döner diye çok bekledim. Ha şimdi, ha şimdi olucak diye diye sayfaları çevirip, romanın neredeyse sonuna yaklaştım. Olmadı,
güzel kardeşler. Bu ne şanssızlık, bu ne kötü kadercilik, bu ne yalnızlık. Çok üzgünüm ama çok dayandınız, hele sen Süheyla sen çok direndin, güçlü kaldın hep sorgusuzca sırtlandın yükleri ama olmadı. Benim için bu romanda en suçlu olan karakter o Anneleridir. Eseriyle mutluluk duyacak kadar bencil bir anne o. Sonu çok sarsıcıydı, okurken boğazım düğümlendi ve etkisi de bir süre sürdü.
