Zaman zaman gölgemin karşısına kurulup düşünüyorum ve neden yazdığımı sorguluyorum. Başımı sorgu odalarından usulca kitaplığa çevirirken geçmişin ayak izlerine selam verip günümüzün çırpınışlarını takdir ediyorum. Sonra o izlere bakıp ‘Sahi acaba onlar neden yazdılar?’ diyorum. Belki aşık olunan bir kadınla ya da tozpembe bir rüyayla başladı her şey. Belki de konuşmaktan, derdini anlatmaktan yorulanların haksızlığa isyanıyla… Anaların gözlerinden sakındıkları yavrularına eşit dünyalar kurabilme düşleriyle işlendi. Şiirler, zalimlerin zulmüne karşı tane tane dökülürken kalemin kılıçtan keskin olmadığı dünyalara zülfikar olundu.
Dünya, siyasal rüzgarların insan öğüten kirli elleriyle değil, yazarların, şairlerin kaleminden dökülenler ve sanatın yol gösteren aydınlığıyla ilerleyecek.
Daha çok yazarak daha çok üreterek…✍️