Merhabalar
Bugün kalemini keyifle okuduğum #melisakesmez #bazenbahar eseri ile geldim.
Yazardan #nohutoda eserini okumuş sevmiştim, kütüphanede #atlarıbağlayıngeceyiburadageçireceğiz ile bu eserini görür görmez aldım
İçinizi sıcacık yapan, okudukça kendinizden bir parça bulacağınız 10 öykü barınıdırıyor bazen bahar eseri.
Kitabı annesine ithaf eden Kesmez, ilk öyküsü 'domates tohumlarında' anneliğe dair değindiği kısım hoştu :
"Bir kadının kızı olmak ne müthiş bir şeydi.
Kemerli bir burun da olsa, tek başına bir şeye benzemeyen bir işareti parmağı da, muhteşem annelerin bize sundukları bu kutsal hediyeleri ölene dek yanımızda taşıyacak olmamız, ne büyük mucizesiydi hayatın.
Bu gizli alametleri ile hep 'Sen bendensin' diyeceklerdi bize. 'Benim hamurumdan, benim toprağımdan, benim kökümdensin. Aynı bahçenin mahsuluyuz biz.' Bir kiraz ağacının sürgün verdiği yerden uzayıp günün birinde aynı çiçeği açması, aynı yaprağı büyütmesi gibi bir dalın ucunda..."
'telefon kulübesi' öyküsünde değindiği duvarlarda gördüğü mesaj manidardı:
"Can acısının yok edilemeyen izleriyle doluydu şehrin duvarları.Ancak bir kazı orada saklananı çıkarabilirdi gün ışığına.Duvarın özüne doğru ilerledikçe keşfedeceğimiz her cümle, nice hikayenin şahidi yapabilirdi bizi."
'bir bahçeyi beklemek' öyküsü ise en sevdiğim ki burada şehirde yaşayan Ayşe ve güneye çiftliğe göç eden Deniz adlı iki kızın mektuplaşmaları vardı. Hayata yükledikleri anlamları okumak keyif verdi.
"İnsan, kendi ile kilometrelerce uzak düştüğü modern hayata ne zaman ikna olmuş diye düşündük ya sonra.
Ne zaman alışmış şehrin kafesine kapatılmaya. Pencereden bakıp da sadece başka pencereler görmeyi ne zaman kabullenmiş."
~~
Kübra Kabakcı #ikikelimelikitapokuyoruz etkinliğinde ve B harfi ile @okumakurtarmamerkezi 
bibliyofil okuur @muallimevekitaplari okumak keyif verdi, tavsiye ederim
·
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.