Sevgi Soysal'ın 1968-1976 yılları arasında yazdığı öykülerinden kendi seçtiği on dört öyküden oluşuyor. Savaş ve Barış, Bir Görüş Günü, Barış Adlı Çocuk, Zulmet Sevinci öyküleri birbiriyle ilintili duruyor. Kahramanlar ve mekân ortak. Kitaptaki hâkim çatışma zengin fakir çstışması olmuş. Çiftlik sahibinin çocuğu ile çiftlikten kovulan çocuğun karşılaştırılması, yılbaşı hediyelerini camekândan izleyen yoksul çocuk ele alınmış. Hapishanede bile zenginlerin hayatı ile fakirin hayatı arasında çok fark var. Ancak hapisteki zenginler komünizmden yattıkları için paylaşımcı yanları ön plana çıkarılmış. Barış Adlı Çocuk öyküsündeki Meral'i istisna gösterebiliriz. Kendisi olabildiğince bencil. Hapishanedeki komünizmden yatan kadınların devletin her görevlisine faşist gözüyle bakmaları değerlendirilmiş. Böylelikle bir kesim artı ve eksileriyle ortaya konulmuş. Yazarın bu yönü penceresinin genişliğini gösteriyor. Öykülerde göze çarpan bir başka konu da kamu kuruluşlarının işleyişi. Ay'ı Boyamak öyküsünde kamu kuruluşlarında işlerin nasıl baştan savma yapıldığı ve görevlilerin işine geldiği gibi olduğu irdelenmiş. Hanife öyküsüyle Cellat Fuchs Kent Halkına Nasıl Karıştı? öyküsünde toplumların alışkanlıklarının yıkılamayacağı anlatılmış. Adın çıkmış dokuza inmez sekize sözünü Fuchs için söyleyebiliriz. Sosyal temelardan uzaklaşan öyküler de var. Mal Ayrılışı ve Şampanya Kovası, Nasıl Öğreteceğim Köpeğe Aport'u?, Yapı, Eskici öyküleri bu sınıfa giriyor. İçten ve derin anlatımıyla Sevgi Soysal'dan bizzat onun tavsiyesi diyebileceğiniz öykülerini severek okudum.

Barış Adlı ÇocukSevgi Soysal · İletişim Yayınları · 2012214 okunma

·

39 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.