Zayıfların silahı şikâyettir.
Ölüm hayatın zıddı değildi, bilakis hayatla başlıyordu ve hayatın ta kendisiydi.
Ölüme ilerlemenin adı hayat olmuştu.
Mesele yaşarken omuz vermekti , ölüyü taşımak zaten sünnet!
Kaybetmeyi göze alamayacak kadar az dostumuz var.
Defâlarca eleklerden eleneceksiniz; altın mısınız, bakır mısınız diye¿
Bugün ihmal edilmiş gibi görünenin yarını beklemediğini kim bilebilir.
Sistemin çarkları;
Kendi Celladına gülümseyen halklarla dolu.
Dağların yıkılışını gördüm bir venüs bardağında.
Bütün çocukları öldürseler de elbet bir "Musa" hayatta kalacak…