Adabımuașeret ve nezaket, yüksek kültüre duyulan ilgi ve beğeniyi de beraberinde getirmiști. Marx, Dante ve Cervantes ya da Goethe ve Shakespeare gibi edebi klasikleri severdi. Bilhassa Shakespeare'in eserleri, Eleanor'un da söylediği gibi, adeta "evin İncili" gibiydi. Ablalarının izinden yürüyen Eleanor henüz altı yaşındayken, yazarın oyunlarından uzun pasajlar ezberlemişti. Bir Alman Gymnasium'u mezunu olan Marx, antik çağ klasikleri alanında da hayli bilgiliydi. Yunanlı yazarların eserlerini orjinal dilde okuyordu. Klasikçi bir züppe asla değildi; son dönem edebiyatını, bilhassa da Sir Walter Scott, Alexander Pushkin, Alexandre Dumas ve Honoré de Balzac gibi realist yazarlan seviyordu Alman realist romancılara, bunlara duyduğu kadar ilgi duymuyordu (Herkesin kabul edeceği gibi içlerinde en iyisi, Marx öldükten sonra yazmaya başlayan Theodor Fontane'dı). Fakat bir dönem arkadaşı olan, șiirleri ve yazılarıyla realizm akımının ilk örneklerini sunan Heinrich Heine'nin eserine hayran kalmıştı. Daha önce de değindiğim gibi, Marx'ın kızları müzik dersleri alıyordu ve Marx klasik müzik eserlerini de yakından takip ediyordu. Mesela büyük bir Bach hayranydı. Yine de müzik, Marxların ev hayatında, 19. yüzyılın öğrenim görmüș Almanları arasında kazandığı öneme kavuşmamıştı.
Marx, 20. ve 21. yüzyillardaki birçok solcu entelektüelin aksine, sanat alanındaki yeniliklerle ya da popüler kültür türleri ile ilgilenmemiști. O, Victoria çağının popüler romanları ya da salon müzikleri ile değil, Shakespeare ve Bach ile rahatlyordu. Engels bir zamanlar binicilige ilgisini çekmeye çalışmıştı; fakat Marx uzun yürüyüşlerin dışında herhangi bir sportif faaliyete yanaşmamıștı. Boş zamanlarındaki en büyük uğrașı entelektüellere yarașır biçimde satranç oynamaktı. Satrançta oldukça iyiydi. Bazen kendisini fazla kaptırır, etkileyici oyunlar çıkarır ve hep hücuma yönelik oynardı.
Sayfa 430 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
·
46 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.