"Allahümme ente rabbi la ilahe illa ente halakteni ve ene abdüke ve ene all ahdike ve vä' dike mes-tetâtù eûzü bike min şerri mâ sanâtü ebû’ü leke binî'metike aleyye ve ebû'ü bizenbi fagfirli feinneha la yagfiruz zünûbe illā ente" (Buhârf, Deavât, 2)
Anlamı: "Allah'im! Sen benim Rabbimsin! Senden baska hiçbir ilâh yoktur. Beni sen yarattin. Ben senin kulunum; gücüm yettigi kadarıyla senin akin ve va'din üzere bulunuyorum. İşlediğim kusurların şerrinden sana sığınırım. Bana lutfettigin nimetleri yüce huzûrunda minnetle anar, günâhimi itiraf ederim. Beni bagisla; çünkü senden baska hiçbir kimse günahlar mağfiret edemez."