“Jean Valjean çocuğu oraya taşıdı ve uyandırmadan yatağın üzerine yatırdı. Sonra üzerine eğilip çocuğun eline bir öpücük kondurdu. Yüreği yepyeni duygularla yüklü zavallı ihtiyar! Piskopos onun ufkunu erdemin şafağıyla aydınlatmıştı; şimdi de Cosette sevgisinin şafağıyla aydınlatıyordu.”